اولویت‎بندی راهبرد‎های توسعه‎ی پایدار گردشگری بافت قدیم شهر اصفهان با استفاده از روش دلفی

گردشگری فعالیتی چند وجهی است و یکی از پیچیده‎ترین کسب‎وکارهای بشری با توجه به موقعیت جغرافیایی است. توسعه‎ی پایدار در برنامه‎ریزی گردشگری اهمیت دارد؛ چرا که بیشترین توسعه‎ی گردشگری متکی بر جاذبه‎ها و فعالیت‎هایی است که به محیط طبیعی، میراث تاریخی و الگوهای مناطق فرهنگی مربوط می‎شوند. بافت تاریخی شهرها جزئی از سرمایه‎ی ملی و فرهنگی کشورند که نه‎تنها به لحاظ زیباشناختی و تداوم خاطرات جمعی و هویت‎بخشی شهرهای ما ارزشمند هستند، بلکه محل سکونت و معیشت میلیون‎ها نفر شمرده می‎شوند. با این حال، این بافت‎ها دارای ویژگی‎های منفی، همچون آشفتگی سیما و چشم‎انداز، عدم دسترسی مناسب، کمبود تأسیسات و تجهیزات شهری، آشفتگی در ساختار اقتصادی و اجتماعی و فرسودگی کالبدی ـ سازه‎ای نیز هستند که منجر به تخلیه‎ی جمعیت زیادی از این بافت‎ها شده است. این پژوهش بر آن است که راهبرد‎های متناسب با توسعه‎ی گردشگری پایدار در بافت قدیم را اولویت‎بندی کند. به این منظور روش نظرخواهی تخصصی دلفی مورد استفاده قرار گرفته است. نوشتار پیش رو، پس از مروری بر منطقه و راهبرد‎های توسعه‎ی پایدار گردشگری با گذری فشرده بر روش دلفی، به تشریح شیوه‎ی جمع‎آوری داده‎ها و تجزیه و تحلیل آنها پرداخته است. در پایان، نتیجه‎ی مطالعه در قالب طبقه‎بندی راهبرد‎های مناسب برای توسعه‎ی پایدار گردشگری این منطقه به‎ترتیب اولویت، آمده است.